وقتی این بنده حقیر نشریاتی [در رابطه با مسائل کلامی، ظاهرأ مسائلی مربوط به امامت بوده است] را مورد بررسی قرار دادم. علامه محترم آیت الله سید محمد علی قاضی طباطبائی [امام جمعه وقت تبریز] که از مریدان و رفقای مرحوم جد و خیلی مورد احترام ما بودند از تبریز نامه ای نوشتند که:
احتمال نمی دهید که بعضی از منسوبین جنابعالی وقتی این نشریه ها را منتشر میکنند سبب دو دستگی و فرقه افکنی در بین شیعه بشوند؟!
مرحوم آقا با آن عبارت شیوای خودشان در پاسخ نوشتند:
“شما تصور نمی کنید کسی که این کارها را کرده یا آنهایی که اقدام به چنین کاری کردند، خواسته اند تشیعی را که همیشه یک جور بوده، از این که تقسیم به تشیع علوی و تشیع صفوی بشود و تفرقه افکنی در این جهت بشود، جلوگیری کنند؟!”
که در حقیقت، نشان بُعد نظر و دقت مرحوم آقای میلانی در این جهت بود که ممکن است توجیهات نادرستی در این زمینه شده باشد، ولی ما ناچاریم که حقیقت مطلب را بیان کنیم!
چیزی که برای ما خیلی ارزش داشت این بود که در مقام ولایت سر از پا نمی شناختند. در مقام دفاع از حریم ولایت آنچه در مقابل کسانی که سعی می کردند شلوغ کاری کنند یا فتنه ای ایجاد کنند یا موجب ضلالت یا گمراهی شوند کاملا استقامت نمودند.
منبع: یادنامه آیت الله سید محمد هادی میلانی، ص 19.
ثبت دیدگاه