محقق اردبیلی در عین جامعیت علمی، زهد، عبادت و تقوای بسیار، از جریانات اجتماعی غافل نبوده و بزرگترین انحراف عقیدتی و اجتماعی آن زمان یعنی تصوف از نظر تیزبینش مخفی نمانده است.
با اینکه حکومت وقت ریشه در نوعی تصوف داشته ولی ایشان بدون مسامحه و محافظه کاری آستین بالا زده و به گود مبارزه وارد شده و در کتاب “حدیقه” به طور مبسوط فضائح آنها را ظاهر ساخته است.
همچنان که خودش در اوائل بحث می فرماید: و چون در کتاب مستطاب کلینی حدیثی هست که پیغمبر خدا فرمود:
اذا ظهرت البدع فی امتی فلیظهر العالم علمه و ان لم یفعل، فعلیه لعنه الله، هرگاه ظاهر شود در میان امت من بدعتها، پس می باید که ظاهر سازد عالم علم خود را، و اگر مردمان را آگاه نسازد بر اوست لعنت خدای تعالی!
و همچنین شیعه و سنی نقل کرده اند که: من علم علما و کتمه، الجمه الله تعالی یوم القیامه بلجام من النار! هر کس بداند علمی را و پنهان دارد آن را، ملجم می کند او را خدای تعالی در روز قیامت به لجامی از آتش دوزخ!
و این فقیر دید که بسیار کس از شیعیان فریب سنیان را خورده اند و طریقه مذهب صوفیه را حق پنداشته مایل به ایشان شده اند!
و به بعضی از مواعظ حسنه که بعضی از آن طائفه به جهت مردم فریبی در نظم و نثر خود بکار برده اند شیفته شده، از عقائد باطله ایشان غافل گشته! مریدی آن گروه فاسدعقیده را اختیار کرده اند.
خواست که اندکی از عقاید بعضی از طوائف ایشان را در این کتاب ذکر کند تا از لجام آتشین و لعنت حضرت رب العالمین ایمن گردد و شیعیان از بد اعتقادی ایشان واقف گشته…
از دوستی ایشان ببرند و از ایشان بیزار گردند، تا در چاه ضلالت نیفتد و در روز قیامت با آن جماعت محشور نگردند زیرا که در حدیث وارد است که: “المرء یحشر مع من احبه”
منبع: حدیقه الشیعه
ثبت دیدگاه