از ویژگیهای علامه امینی صاحب کتاب الغدیر، عشق و ولای کامل او بود نسبت به آل محمد “علیهم السلام”.
عشقی وصف ناشدنی که می توان گفت «الغدیر» نیز در اثر همین عشق نوشته شد.
در مجالس با صدای بلند بر مصائب آل محمّد “صلی الله علیه وآله” می گریست به طوری که دیگران و به خصوص اهل منبر و نوحهخوانان تحت تأثیر گریه ایشان منقلب میشدند، گویا یکی از آل محمّد در مجلس است.
اگر گویندهی مصیبت، نام حضرت زهرا “سلام الله علیها” را می بُرد، آنگاه خون در رگ هایش متراکم شده و چونان کسی که ظلم بر ناموس او رفته فریاد میزد و همراه اشک بیامان، از چشمانش شعله ی آتش بیرون میزد.
منبع: سیمای فرزانگان، ص ۱۸۳.
ثبت دیدگاه