آیت الله میرزا جواد تبریزی (رحمه الله) اگر در مجلس روضه حاضر میشدند، اجازه نمیدادند کسی پشتی یا متکا برای ایشان بیارود و دوست داشتند متناسب مجلس عزاداری بنشینند.
میگفتند: در مجلس اهل بیت (علیهم السلام) باید طوری حاضر شد که احساس نشود جلسه ی استراحت است.
مجلس اهل بیت (علیهم السلام) ضمن اینکه موجب حفظ شعائر است و بر هر کس لازم است به هر نحو ممکن در ان شرکت کند، مجلس احترام به آن خاندان و ذکر فضائل و مناقب آنها (علیهم السلام) نیز هست.
از این رو شخص باید با هیئتی حاضر شود که خود را ناچیز حساب کند؛ هر چند که مرجع تقلید باشد! بنابر این جای مرا طوری قرار ندهید که احساس شود خود را چیزی حساب کرده ام.
من به دلیل ابراز ارادت، عمل به تکلیف و عشق، علاقه و محبت به خاندان اهل بیت (علیهم السلام) حاضر میشوم و امیدوارم این حضور ذخیره ای باشد برای روزی که یَوْمَ لاَ یَنْفَعُ مَالٌ وَلاَ بَنُونَ.
ایشان به تمام معنا عزادار اهل بیت (علیهم السلام) بود و در هرمناسبت مجلس عزاداری به پا میکردند، خود در آن مجلس شرکت کرده و مثل باران گریه میکردند و واقعا مجالس عزاداری مرحوم میرزا منحصر به خودشان بود و نگاه به ایشان، در انسان انقلاب ایجاد میکرد.
منبع: شعائر حسینی (مجموعه ای از استفتائات و سیره عاشورائی حضرت آیت الله میرزا جواد تبریزی)، ص۲۳۰.
ثبت دیدگاه