فاضل محترم حجت السلام و المسلمین استاد بندانی نیشابوری میگوید: در قم بسیار خدمت فقیه مقدس، مرحوم میرزای تبریزی می رسیدم و از ایشان علاوه بر استفاده علمی، استفاده معنوی هم می بردم.
ایشان با کمال خضوع و خشوع به سوالات بنده جواب میداد و مسائل را حل میکرد. ایشان میدانست که من گاهی منبر میروم بنابر این از من میخواست که برای ایشان دعا کنم.
یک روز مناسبتی پیش آمد، خدمتشان رسیدم و عرض ادب کردم. از من سوال کردند: امروز کجا میروی؟! گفتم: آقا منبر دارم.
مرحوم میرزا سوال کردند: در مجالس شما تبرکی هم میدهند؟! ممکن است از آنجا کمی تبرکی برایم بیاوری؟!
گفتم: چشم آقا.
در فکر فرو رفتم که این بزرگوار واقعأ چه اعتقادی دارد. با وجودی که خود مقرّب است، اما عقیده و اعتقادش به تبرکی مجلس عزای اهل بیت علیهم السلام چه محکم و پابرجاست!
به مجلس رفتم، در مجلس فقط چای دادند و من هم چند حبّه قند برداشتم و خدمت میرزا رفتم و گفتم: آقا در آن مجلس فقط چای میدادند.
مرحوم میرزا یک حبّه قند از دست من برداشته، به دهان مبارکشان گذاشتند و فرمودند: این تبرک از مجلس توسل به اهل بیت علیهم السلام است.
خداوند به تمام کسانی که در راه خدمت به خاندان اهل بیت علیهم السلام گام بر میدارند توفیق دهد.
منبع: سیره عالمانه مرحوم آیت الله میرزا جواد تبریزی، ص۱۶۱.
ثبت دیدگاه